ز همون لجظه شروع شد
با همون واژه ى بدرود
شب ِ پاييزى ِ غربت
شب ِ دل شکستنم بود
تو که رفتى جاى ِ گريه
مثل آينه شکستم
تو که رفتى جاى ِ موندن
حتى از خودم گذشتم
واسه پروازى دوباره
بايد از کجا شروع کرد
به کدوم ستاره دل بست
با کدوم خورشيد طلوع کرد
تو که رفتى برگ ِ پاييز
يادگار عشق ما شد
به خودم گفتم که انگار
شاخه از ريشه جدا شد
تو که رفتى جاى ِ گريه
مثل آينه شکستم
تو که رفتى جاى ِ موندن
حتى از خودم گذشتم
سايه ام رو از من گرفتى
خاطراتو دادى بر باد
اى که آغوش بهارى
هنوزم گريه ات رو مى خواد
هنوزم گريه ات رو مى خواد
واسه پروازى دوباره
بايد از کجا شروع کرد
به کدوم ستاره دل بست
با کدوم خورشيد طلوع کرد
تو که رفتى برگ ِ پاييز

يادگار ِ عشق ِ ما شد
به خودم گفتم که انگار
شاخه از ريشه جدا شد
تو که رفتى جاى ِ گريه
مثل آينه شکستم
تو که رفتى جاى ِ موندن
حتى از خودم گذشتم
سايه ام رو از من گرفتى
خاطراتو دادى بر باد
اى که آغوش ِ بهارى
هنوزم گريه ات رو مى خواد
اى که آغوش ِ بهارى
هنوزم گريه ات رو مى خواد

شعر:رها اعتمادی